Τι γυρεύει ένας «βούρειος ίππος» στη πόλη μας;

.

Στο δήμο μας έχουμε για δεύτερη φορά σε εκλογική αναμέτρηση, ολιγαρχικά επιχειρηματικά συμφέροντα, που επιθυμούν διακαώς να ελέγξουν τα όργανα και τις αποφάσεις του. Τα ίδια συμφέροντα ελέγχοντας κυβερνήσεις, βουλή, κατασταλτικές δυνάμεις, εκκλησία, διαθέτοντας παρακράτος και έχοντας το… τρόπο να επηρεάσουν τη «δικαιοσύνη», κατάφεραν να αλλάξουν ή παραβίασαν το νομοθετικό πλαίσιο, άσκησαν πολυποίκιλη βία κι εντέλει καθόρισαν το νομοθετικό πλαίσιο και τις αποφάσεις που χρειάζονταν για να πετύχουν τις σε πρώτη φάση επιδιώξεις τους. Εκεί που τη προηγούμενη φορά απότυχαν, ήταν στον απόλυτο έλεγχο του δήμου.

Αυτή τη φορά, έχουμε έναν υποψήφιο διαφορετικό από όσους είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, διαφορετικό και από όλους τους υπόλοιπους που στις εκλογές είναι αντίπαλοι του. Είναι ο εκλεκτός των επιχειρηματικών συμφερόντων, που στα πρότυπα του Μαρινάκη, με το Μώραλη στο Πειραιά, προωθείται για να εξασφαλίσει την απόλυτη και ακώλυτη ευθυγράμμιση του δήμου, με ότι θέλουν κάθε φορά. Αν για παράδειγμα θελήσουν, που θα θελήσουν γι΄ αυτό το έκανε νόμο η βουλή για λογαριασμό τους, να τσιμεντοποιήσουν το 5% του άλσους, ο δήμος, να πει ναι. Αν θέλουν να αλλάξουν το πολεοδομικό σχέδιο, τις χρήσεις γης, να τσιμεντάρουν τα ρέματα και ότι άλλο σκεφτούν πως βολεύει να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους, ο δήμος να λέει ναι, ή να λειτουργεί ως μπροστινός τους. Σε ότι δηλαδή  αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των πολλών, ο δήμος να υπερασπίζεται και να αποφασίζει υπέρ εκείνων που περισσεύουν τα δάχτυλα ενός χεριού για να μετρηθούν.

Στην ερώτηση υπάρχει κανείς από τους υποψήφιους που θα τους πει, όχι, καλό είναι να απαντήσουν αυτοί που ζητάνε τη ψήφο μας. Γιατί η αλήθεια είναι πως ενώ είναι μαχητικοί και κάνουν θόρυβο για οτιδήποτε μικρό, στο μείζον, σιωπούν εξακολουθητικά. Προσπαθούν να περάσει το διάστημα μέχρι τις εκλογές, χωρίς να δεσμευτούν σε οτιδήποτε που θα τους κάνει ανακόλουθους μετά. Κι επειδή ορέγονται καρέκλες, που θα προέλθουν από συνεργασίες… είναι έτοιμοι για όλα! Εγώ θα πω, πως οι ντόπιοι υποψήφιοι γνωρίζουν και γνωρίζονται με τον κόσμο. Δε θα ήθελαν να είναι μιας χρήσης, και θα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα, σε περίπτωση που λειτουργούσαν ως υπάλληλοι. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται μια δοκιμασμένη «βιτρίνα» που θα μπορεί να μαζέψει υποψήφιους και τις ψήφους του κόσμου, και θα… σφάζει στεγνά όποτε χρειαστεί.

Αυτοί λοιπόν που αναρωτιούνται μα γιατί αφού κι εμείς θα τους κάναμε τη δουλειά και μάλιστα καλύτερα, ίσως είναι η στιγμή να καταλάβουν πως τα σχέδια των επιχειρηματικών συμφερόντων, χρειάζονται αδίστακτο χωρίς συναισθηματισμούς υπάλληλο. Χωρίς γνήσιους δεσμούς με τη τοπική κοινωνία ή επαγγελματικές, προσωπικές, οικονομικές και άλλες εξαρτήσεις, που θα τον έκαναν ευεπίφορο σε υποχωρήσεις.  Κι όχι ένα ντόπιο που πολιτεύεται και δε ξέρεις αν καμιά φορά συνειδητοποιήσει το μέγεθος του σχεδιαζόμενου εγκλήματος, πως θα αντιδράσει στις πιέσεις των συμπολιτών του, ή αν θα διαπραγματευτεί… τη στάση που θα κρατήσει. Κι αν πέρασε από μας απαρατήρητη η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης αυτή τη θητεία, σε κάποιες ψηφοφορίες, δε πέρασε από αυτούς με τη μυθώδη περιουσία, που βλέπουν τη πόλη ως ένα ακόμη επιχειρηματικό φιλέτο, έτοιμοι να το κατασπαράξουν…